მოვითხოვთ ბოდიშის მოხდას:არცოდნა თუ პუტინის პროპაგანდა?

პატივცემულო ბატონო გნიფკე, ბატონო ბორნჰაიმ, ბატონო დემიან ფონ ოსტენ,

რეპორტაჟით „აფხაზეთი – თოკით დაშვება საბჭოთა ნანგრევებზე“ შეძრწუნებულნი ვართ. რეპორტაჟი იმდენად აბსურდულია, რომ რეაგირება არც კი ღირს, მაგრამ ვინაიდან ისტორიული ფაქტების დამახინჯებასთან გვაქვს საქმე, საზოგადოების წინაშე ვგრძნობთ პასუხისმგებლობას, რომ ისინი რუსული დეზინფორმაცისა და პროპაგანდისგან არ მოტყუვდნენ.

ამ რეპორტაჟიით ნებსით თუ უნებლიეთ პუტინის ნარატივს იმეორებთ და ხელს უწყობთ რუსული დეზინფორმაციისა და პროპაგანდის გავრეცელებას.

1. აფხაზეთი საბჭოთა დროის შემდეგ მიეკუთვნა საქართველოს
2. ისევ საქართველოს შემადგენლობაში ყოფნა ვერცერთ აფხაზს წარმოუდგენია
3. სტალინმა მიიღო მძიმე გადაწყვეტილება: აფხაზეთი მიაკუთვნა საქართველოს.

ისტორიულადსაქართველოს ტერიოტორიაზე არსებობდნენ შემდეგი სამეფო სამთვროები: აფხაზეთი, გურია, იმერეთი, ქართლ კახეთი, სამეგრელო, სვანეთი. 1801 წელს რუსეთმა გააუქმა ქართლ კახეთის სამეფო და საბოლოოდ მოახდინა საქართელოს ანექსია. დიდი პროტესტის და ძალისხმევის შემდეგ მუახერხა მიაღწია საქართველომ დამოუკიდებლობა გამოეცხადებინა. ბოლოს კი 1920 წლის 7 მაისის ხელშეკრულებით რუსეთმა აღიარა საქართველოს დამოუკიდებლობა იმ ტერიტორიების აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ჩათვლით, რომელიც დღეს მას ოკუპირებული აქვს. აქვე უნდა ვახსენოთ, რომ ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რეგიონს შიდა ქართლი ეწოდება. სამხრეთ ოსეთი რუსული ვერსიიდან მომდინარეობს და ემსახურება სავარაუდოდ ლექსიკური "ყურის შეჩვევის" შემდეგ ადვილად მოხდეს ჩრდილოოსეთთან შეერთების პროცესი. 21 თებერვალს საქართველომ მიიღო კონსტიტუცია, სადაც 107 პარაგრაფში ვკითხულობთ "საქართველოს განუყოფელი ნაწილი აფხაზეთი, აჭარა და საინგილო მიიღებენ ავტონომიას". თუმცა როგორც მოსალოდნელი იყო, არ შესრულდა 1921 წელს დადებული შეთანხმება და რუსეთის წითელმა არმიამ მოახდინა საქართველოს გასაბჭოება მისი სურვილის წინააღმდეგ. საქართველოს პირველი დემოკრატიული მთავრობის წევრები კი საფრანგეთში გაიხიზნენ.

თქვენ არ იცნობთ ამ ისტორიულ ფაქტებს? ავრცელებთ ტყუილს და არ ფიქრობთ იმაზე, თუ რამდენი ადამიანის გრძნობები შეურაცხყავით. განსაკუთრებით კი მათი, ვინც გამოძევებული იქნა აფხაზეთიდან (250 ათასზე მეტი ქართველი), მათი, ვინც ოჯახები დაკარგეს. ამ ომმა 8 ათასი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა. (გრუზკა:2005: 29)